The friendly rejection of Judaism Jews and Zionism is not friendly at all

Het Engelse drieluik wordt gevolgd door het Nederlandse origineel.
The following English triptych is followed by the Dutch original.

We will discuss three recent Dutch TV documentaries. We wil follow the text of the claims these clips make step by step.

The fairy tale of mutual love between Orange and the Dutch Jews

We know the ‘Jewish’ programs that the Evangelische Omroep produces.

In yet another Evangelical Broadcasting Organization (EO) film that has the same flaw as so many of their ‘Jewish’ documentaries, there are many Jewish ingredients, but the dish just doesn’t taste as it should. Goyish chulent, Goyish klezmer, that kind of thing. Maybe very beautiful but not Jewish.

The documentary starts very nicely, with a woman singing the Wilhelmus, the Netherlands’ national hymn. Probably, non-kosher sweets will also be distributed at the theater premiere. Subtle ways of saying that Jewish law not only does not count for the EO but should not matter to Jews either.

Because the final editing is not in the hands of Jews who know any details, many people come to say a few perfect words, but they are lone patches on the large patchwork quilt. For example, it is not mentioned that Jews in cities that ‘welcomed Jews’ had to live for centuries, until the Napoleonic era, under an apartheid regime in which they were not welcome in ordinary society.

Also missing is the important observation that under Napoleon, education had to be in Dutch from from that point forward, which led to the dismissal of most Jewish teachers and to insidious assimilation. The difference between integration and assimilation is not mentioned at all (How can this be?!). That Bernhard didn’t wave with his right hand when he married Juliana so that photographers could not capture him with a raised right hand as if he brought the Nazi salute (but he was a Nazi).

Not a word about the fact that in the 1930s, the Dutch government closed its borders to Jewish refugees “so as not to endanger the employment of the Dutch.”

The problem does not stop at these glaring omissions; some real nonsense gets shared, too.

The claim that the Dutch Jews had the feeling that they really belonged before the war is a post-war fairytale that no historian should believe.

No, the Dutch royal family was not the symbol of Dutch tolerance, but rather, they were the big bosses that we had to keep as friends because we did not have that many friends in our little country.

Furthermore, as always in the EO documentaries, Judaism and the rabbis are portrayed as something amusing from the past. Today, this is called cultural genocide.

The remark that Jews mainly committed suicide as a result of Wilhelmina’s flight does not seem based on facts. The suggestion that with that flight Dutch Jews became disillusioned in the House of Orange also seems made up. No, the disillusionment came from the fact that she said nothing in London, and the government did nothing, for five war years. And to top it all off, after the war, she refused to help Jewish foster children return to a Jewish family or move to Israël. Since then, many Dutch Jews no longer wanted anything to do with her.

The documentary gives us beautiful images, beautiful technology, and facts that hide the fact that it is ‘almost kosher.’ And, because apparently there is no one at the EO with a real love for Jews and Judaism, we will never know whether this is from unwillingness, malicious intent, or simple incompetence.

But, I do blame all those interviewees who are aware enough, and I assume care about Jews, but who allowed themselves to be used by this broadcaster. They could really have known from previous EO docs that what comes out often rattles. But they cooperated nevertheless.

***

The Jews & the House of Orange: We Can Forgive but Not Forget

Images of the population cheering the Nazis entering Amsterdam in 1940. The happy flags have been skillfully cut out and are almost invisible (3:20). It’s great that the EO is doing its best not to confuse us with the facts.

In segment after segment, we are treated to stories of how much Jews suffered. Not a word about the passivity of the non-Jewish population.

In all those years in London, the queen spoke about the Jews three times. But the documentary makes it seem like when things got really bad, the queen was speaking out immediately. The truth is that her dispassionate words came when most of the Dutch Jews had already been taken away and murdered. Henriëtte Boas tried to smuggle something about Jews into the queen’s speech, but Her Majesty crossed it out angrily before reading it on the air. That was not mentioned in this documentary. Instead, we got a bland story about the queen not wanting to name the Jews in order not to single them out as that is discrimination. Ridiculous. The government ignored the deportations, even when they knew about the extermination camps. Not a word about the silent majority looking away.

Not a word about the overeager civil servants of the registry office, the tram, the train, the police, and the military police who guarded the main concentration camp, Westerbork.

Not a word about the February strike either – the little that the Netherlands could have been proud of. Perhaps the EO left this out in order not to shame those who did nothing.

It is unclear and it is not explained why the Dutch situation is compared to the Danish and not the Belgian one. In Belgium, a much smaller percentage of Jews were murdered. That could feel bad to Dutch viewers.

It is argued that the Danish king rejected the Star of David, but the Danish population did that too, and the Dutch did not.

Not a word about the court Nazi, Prince Bernhard, who would have been declared king by the occupying forces had the royal family not left.

Then we get the opinion that if the broadcasts by the Dutch Government in exile on London Radio Oranje had said that the deportations were not to forced labor camps but to death camps, and that collaboration with the Nazi occupiers would be punished, there would have been more resistance. Taking Jews to forced labor camps wasn’t bad enough?

The Resistance had often asked London to be allowed to sabotage the railways, but the government was against it because that would cause economic problems for everyone, while under the current conditions only a small percentage suffered (the Jews). This despite the fact that they knew about the death camps!

All this is not in the documentary. The flags and joy at the return of the queen do appear. The abandoned, empty synagogues from the country are shown. Not the shuls of Amsterdam that were looted by the population (because of the hunger winter of 1944-5?). Were the churches also looted? ‘The looted houses’ in the Jewish Quarter are mentioned, but not who did the plundering.

Then the historian says this: ‘Shortly after the war, there is still attention for the Jews, but a few years later, the community became so small that it became ignored.’ But, can someone please tell me how soon after the war there was ‘attention for the Jews’? It never happened. And does anyone believe that because of the small number of Jews, the Dutch forgot their part in the Holocaust? Totally unsupported made-up claims.

The lies did not subside in the 1958 report of Juliana’s visit to the Snoge. There was “a real massacre of the Jews during the German occupation.” No perpetrators were known, apparently. The queen was moved by the warm welcome in the restored house of God. actually, the Snoge was never destroyed so there had been nothing to restore.

Now we are told that Princess Beatrix’s engagement to Claus was especially painful because he was still a diplomat. No, I can remember the truth. He was a German and had been with the Hitler Youth.

We even get to see a few seconds of an interview with Prince Bernhard. He was not a NEO-Nazi (a real Nazi, rather). He said that in London, they knew very quickly the fate of the Jews. A curious sound bite, without any explanation.

Lou de Jong’s standard work on the Second World War in the Netherlands contains nothing about Wilhelmina’s failure. Perhaps because he did not reveal anything about his own war failure (regarding his twin brother). Besides revealing much of what happened in WW II in the Netherlands, this series also conceal the greater scandals that happened.

According to the documentary, all is well that ends well because Claus turned out to be a good guy, and his son, the current king, has put everything right with his phenomenal speech. A happy ending.

Unfortunately, in this EO game of The-Royals-were-wrong-The-Royals-are-OK-now, an important factor was completely passed over. The Dutch population stood at the wrong side of history, excluding the few good ones. And that is far from over, even after so many years, given that a right-wing extremist political party has become the largest in the Provincial Council elections and Geert Wilders, and his racism, is wildly popular.

I have now seen both parts of the documentary and feel badly lied to. I never had such high regard for the honesty of the EO, but this is an example of such a refined manipulation of facts, that there is a Dutch expression for it: a Jew trick.

***

The Dutch Israel Advocacy Group CIDI Now as Anti-Zionists

You’d think it couldn’t get any crazier. Kind of like if the NRA began advocating pacifism and disarmament.

The same historian who dominated the above programs can be seen in a program of the Center Information and Documentation on Israel, the CIDI.

Now he has the unimpeded opportunity to (gently) trash Zionism.

I don’t think he realizes that, though, in his academic, intellectual, theoretical brain. And probably few others notice. But it strikes me.

He argues that it is better to speak objectively and not use biased, emotionally charged words. So, do not speak of aliyah, because that is so loaded. It is, objectively, just migration. As if the return of Jews to Israel after 2,000 years can be compared to Moroccans who came to the Netherlands as ‘guest workers’ because of their financial needs.

NB: By aliyah, he means Jewish “migration movements from Europe to the holy land.” But most of the Jews in Israel do not have their roots in Europe but in the Arab countries. What he is claiming  is the same claim that anti-Zionists make when they say that Israel is a Western colonization of Palestine. So this anti-Zionist lie now comes to us through the CIDI!

Better not to speak of Israel’s War of Independence, because that is not ‘objective,’ since it was a disaster for the Palestinians. So, Indonesia did not have a war of independence because for the Netherlands, it was an uprising and decolonization? And the Holocaust was not genocide because for the Nazis it was an attempt to purify Europe’s races?

What he calls objective language is in fact a false equivalence: considering two (or more) positions as equivalent that are not. He doesn’t do this out of malice but out of intellectual laziness. By his method, you no longer have to think or choose who was right.

Such an ‘objective’ approach is, of course, very subjective.

A perpetrator and the victim are therefore ‘scientifically’ equal: both have their own vision of what happened and their own interests.

And here we have the basic reason for scientific anti-Semitism. It is based on the irritation that Jews are so unique that you cannot really compare them with other Peoples. On details yes, but not as a whole.

Rabbi Nathan Lopes Cardozo comments, ‘We Jews are a most irritating people.’ That is so inconvenient for this historical scientist that he prefers to deny the reality of the uniqueness of the Jewish People. That works better. And all this through the CIDI channel.

You would think it couldn’t get any worse. However, the historian is not finished yet. (He has only been at it for 10 minutes.)

He continues by talking about “reality on the ground,” in which he describes life in Israel as one between two nations. But, Israel is, de facto, just a binational state, with many Jews and many Muslims, all of whom are Israelis. We don’t live as Palestinians versus Israelis in Israel.

He then explains that the Israeli and Palestinian narratives are equivalent. This comes from the Dutch hasbara organization. But, it’s getting crazier.

Referring to his view that the histories of the Jews in Israel and the Palestinians are closely intertwined, he says that the official records of Israel and the surrounding Arab countries are important sources for historiography. As if the story of the Muslims in Palestine could be found in the archives of Egypt and Jordan! I guess he thinks, ’They are all Arab so, that is the same.’

He then says that it is a pity that archives in the Arab countries are not made public and that the Palestinians have no state and therefore no state archives. He does not seem to know at all that truth has a very different function in Arab than in Dutch culture. That experience and feelings are given much more credit than dry records. And that what you want to achieve is much more important than what actually happened. He knows nothing of this.

After setting out these principles, he is now going to explain the history of Israel. But here too, we can forget a positive approach. He is not going to speak about what the title incorrectly calls ‘Historical backgrounds of the state of Israel’ but about ‘the Arab-Israeli conflict.’ And then you have to talk about how this is dealt with internationally. He has almost imperceptibly moved the goalposts. It is no longer about the history of Israel but the conflict about the existence of the state of Israel. He therefore questions the right of Israel to exist. Via the CIDI!

So he is not going to talk about Israel as the motherland of the Jewish People. or the historical links between the Jews and Israel. or the achievements of the young state and how this miracle was possible, three years after the Holocaust. He will not mention how religious ‘Zionism’ stagnated for 2,000 years, even in the time of Napoleon. The various Zionist waves, the aliyah of both religious and secular Jews, and so on. No, he is will discuss the conflict with the Arab countries and the whole world.

Then he goes from bad to worse. He claims that national consciousness is emerging in Europe at the end of the eighteenth century. All Peoples want to live in an independent state. But the question then is “What are we [sic] to do with the Jews?” So all peoples strive for independence but they are allowed to rule over others (the Jews).

Furthermore, he completely ignores the fact that many of those large European countries have colonies. So much for national independence.

Then he states that Jews become such a problem for Europe. As if they had been living there in peace before that. As if there never had been crusades or pogroms. As if Jews had never seen themselves as a People. As if only now did the Jews learn the concepts of national independence from the enlightened non-Jews around them. Such rubbish!

He only gets worse. He appears to have never heard that Napoleon called on the Jews to go to Palestine and establish a state there. He claims that Jews want to assimilate as a solution to the “Jewish question” — not because of the discrimination againt them, right? Garbage!

He has now been busy for half an hour and there are still 100 minutes on the tape. You’ll understand why I am not going to listen to that.

What a flop! Via the Israel Advocacy Organization in the Netherlands, the CIDI?! The CIDI at the same level as the Evangelic Broadcasters. So sad.

***

Het sprookje van wederzijdse liefde tussen Oranje en de Nederlandse Joden

We kennen de ‘Joodse’ programma’s die de Evangelische Omroep maakt.

Wederom een EO film die aan hetzelfde euvel mank gaat als zovele van hun ‘Joodse’ documentaires: er zitten veel Joodse ingedredienten in maar het smaakt net niet zoals het hoort. Goise tchoelent, goise klesmer, dat soort. Kan heel mooi zijn maar niet Joods.

De documentaire begint al goed, met een vrouw die het Wilhelmus zingt. Bij de schouwburg premiere worden vast ook niet-kosjere snoepjes uitgedeeld. Subtiele manieren om te laten weten dat de Joodse wet niet alleen niet voor de Evangelische Omroep telt maar ook niet voor Joden van belang zou moeten zijn.

Omdat de eindredactie niet in handen is van Joden die er het fijne van weten, komen veel mensen een klein praatje houden dat helemaal sluit maar mankeren er lapjes aan de lappendeken. Zo wordt niet vermeld dat Joden in de steden die ‘Joden verwelkoomden’ nog voor de Napoleontische tijd eeuwenlang moesten leven onder een apartheidsregime waarbij ze niet welkom waren in de gewone samenleving. Ook ontbreekt de belangrijk opmerking dat onder Napoleon het onderwijs voortaan in het Nederlands moest wat tot ontslag van de meest-Joodse onderwijzers leidde en assimilatie. Het verschil tussen integratie en assimilatie ontbreekt geheel (Hoe is het mo-ge-lijk!). Dat Bernhard bij zijn huwelijk met Juliana niet met z’n rechterhand zwaaide zodat fotografen hem niet konden vastleggen met een geheven rechterhand (hij was een nazi). Geen woord over dat de Nederlandse regering in de 30er jaren de grenzen sloot voor Joodse vluchtelingen ‘om de werkgelegenheid van de Nederlanders niet in gevaar te brengen.’

Ook werd er wel echte onzin verkondigd. Dat Jooden het gevoel hadden er echt gewoon bij te horen voor de oorlog. Een naoorlogs sprookje dat een historicus niet hoort te geloven. De Oranjes waren niet het symbool van de Neederlandsche verdraagzaamheid maar de grote bazen die we te vriend moeten houden want zoveel vrienden hadden we niet in het kikkerlandje.

Verder, als steeds in de EO documentaires, worden Jodendom en de rabbijnen afschilderd als iets koddigs uit het verleden. Dat wordt tegenwoordig culturele volkerenmoord genoemd.

De opmerking dat Joden vooral zelfmoord pleegden naar aanleiding van de vlucht van Wilhelmina lijkt me niet op feiten gebaseerd.

Ook de suggestie dat met die vlucht Nederlandse Joden gedesillusioneerd raakten in het Huis van Oranje lijkt me verzonnen. Nee, dat kwam omdat ze in London niks zei en de regering 5 jaar niks deed. En als klap op de vuurpijl na de oorlog wilde ze niet helpen dat Joodse pleegkinderen weer een Joods gezin kregen of naar Israël gingen. Sindsdien wilden heel veel Nederlandse Joden niks meer met haar te maken hebben.

Zo krijgen we dus weer mooie beelden, mooie techniek, nieuwe feitjes die verhullen dat het ‘bijna koosjer’ is. En, omdat er dus kennelijk niemand bij de EO zit met echte liefde voor Joden en het Jodendom, komen we dus nooit achter of het onwil, kwade opzet of eenvoudig onvermogen is.

Maar wat ik al die geinterviewden die wel op de hoogte zijn, en naar ik aanneem om Joden geven, kwalijk neem is dat ze zich hiervoor lieten gebruiken. Ze konden echt uit eerdere EO docu’s weten dat het toch vaak rammelt wat er uitkomt. Maar ze werkten er wel aan mee. Om erger te voorkomen?

***

De Joden & de Oranjes, Vergeven maar niet kunnen vergeten

Het begint met een afbeelding van koningin Wilhelmina en twee jaartallen. Zijn dat haar geboorte- en sterfjaar? Nee, het is de periode dat ze koningin zou zijn. Wordt niet uitgelegd. Informatieoverdracht is onbelangrijk.

Beelden van de bevolking die met vlaggetjes de inkomst van de Nazi’s in Amsterdam toejuigen zijn er kundig uitgeknipt en bijna niet te zien (3:20). Fijn dat de EO z’n best doet ons niet met te feiten te verwarren.

Fragment na fragment worden we vergast (sorry voor het woord) op hoe de Joden leden. Geen woord over de passiviteit van de niet-Joodse bevolking.

In al die jaren in Londen heeft de koningin drie keer over Joden gesproken. Maar de docu doet het voorkomen dat toen het heel erg werd, de koningin sprak. Haar kille woorden kwamen toen de meeste Nederlandse Joden al waren afgevoerd en vermoord. Henriëtte Boas heeft wel eens geprobeerd iets over Joden in de toespraak van de koningin te smokkelen maar hare majesteit steepte dat dan boos door voor ze hem voorlas. Maar dat zat niet in de uitzending. In plaats daarvan een zoetsappig verhaal dat de koningin geen Joden wilde noemen om niet te discrimineren. Bespottelijk.

De regering negeerde de deportaties, zelfs toen ze wisten van de vernietigingskampen. Geen woord over de zwijgende meerderheid die wegkeek. Geen woord over de overijverige ambtenaren van de burgerlijke stand, de tram, de trein, de politie, en de marechausee die Westerbork bewaakte. Dus ook geen woord over de Februaristaking – het kleine beetje waar Nederland nog trots op had kunnen zijn. Waarschijnlijk om allen die niks deden niet te beschamen.

Het is onduidelijk en wordt niet uitgelegd waarom de Nederlandse situatie vergeleken wordt met de Deense en niet met de Belgische. In Belgie is een veel kleiner percentage van de Joden vermoord. Dat kon de Nederlandse kijker wel eens slecht vallen. Er wordt geargumenteerd dat de Deense koning de Jodenster verworp maar ook de Deense bevolking deed dat en de Nederlandse niet.

Geen woord over dat de hofnazi, Prins Bernhard door de bezetter tot koning zou zijn uitgeroepen als de koninklijke familie niet vertrokken was.

Dan krijgen we de mening dat als Radio Oranje maar gezegd had dat de deportaties niet naar dwangarbeiderskampen maar naar vernietigingskampen was en dat medewerking bestraft zou worden, er meer verzet zou zijn geweest. Joden afvoeren naar kampen voor dwangarbeid was niet erg genoeg?

Het Verzet had vaak Londen gevraagd om de spoorrails te mogen saboteren maar de regering was tegen want dat zou economische problemen veroorzaken voor iedereen terwijl nu alleen maar een klein percentage leed (de Joden) – terwijl men wist van de vernietigingskampen. Dit alles zit niet in de docu.

De vlaggetjes en blijdschap over de tergkeer van de koningin komt wel in beeld.

Men laat de verlaten, lege synagoges uit het land zien. Niet de sjoels van Amsterdam die door de bevolking zijn leeggeroofd – vanwege de hongerwinter? Werden de kerken ook leeggeroofd? ‘De geplunderde woningen’ in de Jodenbuurt worden genoemd maar niet wie er plunderden.

Dan dit: ‘Vlak na de oorlog is er nog wel oog voor de Joden maar een paar jaar later is de gemeenschap zo klein dat er overheengekeken wordt.’ Kan iemand me vertellen hoe vlak na de oorlog er oog voor de Joden was? En gelooft er iemand dat het het kleine aantal Joden is dat de Nederlanders hun aandeel in de Jodenvervolging deed vergeten?

De leugens waren niet van de lucht in de reportage van 1958 van het bezoek van Juliana aan de Snoge. Er ‘was tijdens de Duitse bezetting een ware slachting onder de Joden aangericht.’ Geen daders bekend, kennelijk. De koningin was ontroerd door het hartelijke ontvangs in het herstelde godshuis. (De Snoge was nooit verwoest.) 

Nu krijgen we te horen dat de verloving van Beatrix met Claus vooral zo pijnlijk was omdat hij nog wel een diplomaat was. Nee, hoor, ik kan het me herinneren. Hij was een Duitser en had bij de Hitlerjugend gezeten.

We krijgen zelfs een paar seconden van een interview met Bernhard te zien. Hij was geen NEOnazi. Hij zei dat men in Londen heel snel wist wat het lot van de Joden was. Curieus fragment, zonder enige toelichting.

In het standaardwerk over de tweedewereldoorlog van Lou de Jong staat niks over Wilhelmina’s falen. Misschien omdat hij ook niets prijsgaf van zijn eigen oorlogsfalen (t.o.v. van tweelingbroer). Het blijken doofpotboeken.

Maar, Claus bleek een goeie vent en zijn zoon, de huidige koning, heeft alles rechtgezet met zijn fenominale toespraak. Een happy ending.

Helaas is men in deze Oranje-was-fout,-Oranje-is-nu-weer-goed-manouvre, een belangrijke factor geheel voorbijgehold. De Nederlandse bevoking was fout, de goeden niet te na geproken. En dat is nog lang niet over, zelfs na zo veel jaren, waarbij een rechtsextremistische politieke partij de grootste werd in de Provinciale Staten verkiezingen en Geert Wilders met zijn racisme wild-populair is.

Ik heb de twee delen gezien en voel me zwaar voorgelogen. Nou heb ik nooit zo’n hoge pet op gehad van de eerlijkheid van de EO maar dit is toch een staaltje manipulatie van de feiten, zo regraffineerd, daar is een Nederlandse uitdrukking voor: een jodenstreek.

***

Het CIDI op de anti-Zionistische tour

Het moet niet gekker worden. Zoiets als de Amerikaanse bond van vuurwapenproducenten die zou pleiten voor pacifisme en ontwapening.

Dezelfde historicus die de bovenstaande programma’s domineerde zien we terug bij een programma van het Centrum Informatie en Documentatie over Israël, het CIDI. Nu krijgt hij de ongehinderde gelegenheid om op vriendelijke toon het Zionisme af te kammen. Ik denk niet dat hij dat in zijn academische, intellectuele, theoretische bovenkamer door heeft en ik waag te betwijfelen of het veel anderen opvalt. Maar mij valt het op.

Hij beweert dat men maar beter objectief kan spreken en geen partijdige, emotioneel geladen woorden gebruikt. Dus, spreek niet van alieja, want dat is zo beladen. Het is objectief gewoon migratie. Alsof de terugkeer van Joden naar Israël na 2.000 jaar te vergelijken is met Marokkanen die vanwege de financiën naar Nederland kwamen als ‘gastarbeiders.’

NB: Hij verstaat onder alieja: Joodse “migratiebewegingen vanuit Europa naar het heilige land.” Maar de meeste Joden in Israël hebben hun wortels niet in Europa maar in de Arabische landen. Wat hij zegt is het verhaal van de anti-Zionisten die beweren dat Israël een Westerse kolonisatie is van Palestina. Deze anti-Zionistische leugen komt tot ons dus via het CIDI!

Beter niet te spreken van Israëls onhafkankelijkheidsoorlog want dat is niet objectief want voor de Palestijnen was het een ramp. Indonesie had dan ook geen onafhankelijkheidsoorlog want voor Nederland was het een opstand en dekolonialisatie. En de Jodenvervolging was geen genocide want voor de nazi’s was het een poging om Europa’s rassen te zuiveren.

Wat hij objectief taalgebruik noemt is in feite een vals equvalentie: twee (of meer) posities als gelijkwaardig beschouwen die dat niet zijn. Dat doet hij dan niet uit slechtheid maar uit intellectuele luiheid. Want zo hoef je niet meer te denken of en kiezen wie er het gelijk aan zijn kant had.

Zo’n ‘objectieve’ benadering is natuurlijk heel subjectief. Je verwerpt daarmee elk moreel oordeel. Op die manier mannen en vrouwen ‘gelijk’ maken is hetzelfde als seksisme ontkennen en feminisme afvallen.

Een dader en het slachtoffer zijn dan ook ‘wetenschappelijk’ gelijkwaardig: beiden hebben hun eigen visie op wat er gebeurde en hun eigen belangen.

En hier hebben we dan de grondreden voor het wetenschappelijke antisemitisme. Daaraan ligt ten grondslag de irritattie dat Joden zo uniek zijn dat je ze niet echt met andere volkeren kunt vergelijken. Wel op details maar niet als geheel. Rabbijn Cardozo noemt dat: Wij Joden zijn een hoogst irritant volk. Dat is zo onhandig voor de historische wetenschapper dat hij maar liever de werkelijkheid van de uniciteit van het Joodse Volk ontkent. Dat werkt wel zo lekker. En dit alles via het CIDI-kanaal.

Je zou denken dat het niet erger kan. Maar, de historicus is nog niet klaar. (Hij is amper 10 minuten bezig.) Hij praat nu over ‘de realiteit op de grond’ waarin hij het leven in Israël beschrijft als een tussen twee volkeren. Terwijl Israël, de facto, gewoon een binationale staat is, met veel Joden en veel Moslims, die allen Israëli’s zijn. Niks Palestijnen tegenover Israëli’s.

Vervolgens legt hij uit dat het Israëlische en het Palestijnse verhaal gelijkwaardig zijn. Nog steeds van de Nederlandse hasbara-organisatie.

Het wordt steeds gekker. Refererend aan zijn visie dat de geschiedenissen van de Joden in Israël en de van Palestijnen hecht vervlochten zijn, zegt hij dat de officiele stukken van Israël en de omringende Arabische landen belangrijke bronnen zijn voor de geschiedschrijving. Alsof het verhaal van de Moslims in Palestina terug te vinden zou zijn in de archieven van Egypte en Jordanië. Hij denkt zeker: die zijn allemaal Arabisch dus dat is hetzelfde.

Hij zegt dan dat het jammer is dat archieven in de Arabische landen niet openbaar gemaakt worden en dat de Palestijnen geen staat en dus geen staatsarchieven hebben. Hij schijnt helemaal niet te weten dat de waarheid maar een zeer ondergeschikte functie heeft in de Arabische cultuur. Dat beleving en gevoelens veel meer eer krijgen. Dat wat je wilt bereiken veel belangrijker is dan wat er gebeurd is. Hij weet van niks.

Na het uiteenzetten van deze principes gaat hij nu de geschiedenis van Israël uitleggen. Maar ook hier kunnen we een positieve aanpak vergeten. Hij gaat namelijk niet spreken over (wat de titel onterecht zegt): ‘Historische achtergronden van de staat Israël’ maar over: ‘het Arabisch-Israëlisch conflict.’ En dan moet je praten over hoe hier intenationaal mee wordt omgegaan. Haast onmerkbaar heeft hij de doelpalen verzet. Het gaat niet meer over de geschiedenis van Israël maar het conflict over het bestaan van de staat Israël. Hij stelt dat dus ter discussie. Via het CIDI!

Hij gaat het dus niet hebben over Israël als het moederland van het Joodse Volk. De historische banden tussen de Joden en Israël. De verworvenheden van de jonge staat en hoe dit wonder toch mogelijk is geweest, drie jaar na de Jodenvervolging. Hoe het Zionisme 2.000 jaar mislukte, zelfs in de tijd van Napoleon, de Wilna Gaon, de verschillende Zionistische golven, de alieja van zowel religieuze als seculiere Joden, enzovoorts. Nee, hij gaat het hebben over het conflict met de Arabische landen en de hele wereld.

Zoiets als: astronomie is niet volledig zonder het bespreken van astrologie.

Hij gaat door en komt van kwaad tot erger. Hij beweert dat in Europa eind achtiende eeuw het nationale bewustzijn opkomt. Volkeren willen in een onafhankelijke staat leven. Maar de vraag is dan “Wat moeten we [sic] met de Joden.” NB: Niet: “Wat willen de Joden?” Dus alle volkeren streven naar onafhankelijkheid maar ze mogen wel regeren over anderen (de Joden). Verder laat hij geheel buiten beschouwing dat vele van die grote Europse landen koloniën hebben. So much for national independence.

Dan komt hij met de stelling dat Joden zo een probleem worden voor Europa. Alsof ze daarvoor er in vrede konden leven. Er waren nooit pogroms of kruistochten geweest. Joden hadden zich ook nooit als volk gezien. Dat leerde ze nu pas van de niet-Joden om hen heen. Zulke onzin!

Het wordt steeds erger wat hij zegt. Hij blijkt nooit van Napoleon gehoord te hebben die de Joden opriep om naar Palestina te gaan en daar een staat op te richten. Hij beweert dat Joden willen assimileren als oplossing van het “Joodse vraagstuk” – niet vanwege de discriminatie, toch? Bagger!

Hij is nu een half uurtje bezig en er zitten nog 100 minuten achteraan. Dat ga ik niet afluisteren, dat zult u begrijpen. Wat een afgang. Via het CIDI?!

Het CIDI op hetzelfde nivo als de Evangelische Omroep. Heel verdrietig.